Δεν πρόλαβα τη Μεταπολίτευση. Ενδεχομένως ευτυχώς γιατί θα είχα και βιώματα από τη Επταετία. Είμαι από τους τυχερούς που γεννήθηκαν την αγία δεκαετία του ’80. Παιδάκι, λοιπόν, κατά τη διάρκεια του βρώμικου ’89 άκουγα – χωρίς να συμμετέχω – τις συζητήσεις πολιτικού περιεχομένου των μεγάλων. Καταλάβαινα; Απολύτως τίποτα. Παρατήρησα, όμως, ότι ενώ τους περισσότερους εκ των πρωταγωνιστών οι μεγάλοι τους αποκαλούσαν με το επώνυμο, σε έναν αναφέρονταν με το κύριο όνομα. Ανδρέας. Καλέ! Συνονόματος και συνομήλικος με τον παππού μου. Αυτομάτως συμπαθής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή