Οι τρεις «χρόνοι» της ελληνικής κοινωνίας

Ολο και πιο συχνά επαναλαμβάνεται στον δημόσιο λόγο μια περιγραφή που είναι τόσο απλουστευτική ώστε να καταντάει ψευδής. Σαν από τη μια να υπάρχουν οι πολιτικές ηγεσίες που έχουν εγκλωβιστεί η καθεμία στα προβλήματα του κομματικού χώρου τους, και από την άλλη η «κοινωνία» που έχει αποστασιοποιηθεί και είτε μένει αδρανής είτε κινείται στον δικό της κόσμο. Στην πραγματικότητα, Πολιτική και Κοινωνία κινούνται στο ίδιο περίπλοκο, αβέβαιο και συγκρουσιακό περιβάλλον, καθώς εδώ και δεκαπέντε χρόνια η Ελλάδα δεν ζει πλέον την ειρηνεμένη αν και αντιφατική εποχή της Μεταπολίτευσης, αλλά την ταραγμένη εποχή των πολυκρίσεων. Σε αυτό το νέο ιστορικό πλαίσιο χρειάζεται να υπογραμμίσουμε ένα γεγονός που έχει παραμείνει στη σκιά. Πράγματι, η πρόσφατη διαδρομή της χώρας έχει προκαλέσει τη συνύπαρξη και τη σύμπλεξη τριών διαφορετικών «χρόνων» που επικαλύπτονται στην εθνική ατζέντα, αλλά κυρίως στα βιώματα και στις παραστάσεις των πολιτών. Η μνήμη της χρεοκοπίας – Οι βραδυφλεγείς επιπτώσεις της χρεοκοπίας – Η εισβολή των απειλών του μέλλοντος στο παρόν. Ο καθένας από αυτούς τους «χρόνους» αντιστοιχεί σε διαφορετικές ψυχολογικές καταστάσεις, τροφοδοτεί διαφορετικές προσλήψεις των γεγονότων και διαφορετικές προσδοκίες, οι οποίες όμως συμπλέκονται και αλληλοσυγκρούονται αυξάνοντας την πολυπλοκότητα της περιόδου. Ετσι άλλωστε συμβαίνει σε μεταιχμιακές εποχές, όπως αυτή που ζούμε εδώ και σε όλο τον κόσμο.