Η κούρσα προς την εσωστρέφεια

Μέχρι την 20ή Μαΐου του 2023 οι περισσότεροι στον ΣΥΡΙΖΑ ήλπιζαν σε μια «ελεγχόμενη» ήττα στις εθνικές εκλογές. Μετά την 25η Ιουνίου, κανένας σύντροφος δεν έκρυβε πόσο σοκαρισμένος ήταν απ’ το νταμπλ σκορ κι όλοι δήλωναν αποφασισμένοι να εργαστούν για την επιστροφή της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη λίγκα των μεγάλων κομμάτων. Εκτοτε, ο «ιδρυτής» της κυβερνώσας Αριστεράς παραιτήθηκε, ένας νέος, άγνωστος και φωτογενής αρχηγός εξελέγη από την κομματική βάση, δύο διασπάσεις ακολούθησαν, ένα συνέδριο στο Τάε Κβον Ντο έδειξε σε λάιβ σύνδεση το μέγεθος των αριστερών προβλημάτων, τα συριζαϊκά ποσοστά έπεσαν κι άλλο στις ευρωεκλογές και καμία ενδοσυριζαϊκή εξέλιξη δεν προμηνύει ένα αύριο το οποίο θα εμπεριέχει την υπόσχεση της σωτηρίας. Εδώ κι έναν χρόνο, το κόμμα απλά περιμένει πότε θα γίνει το θανατηφόρο ατύχημα στο ράλι της εσωστρέφειας που τρέχει. Εφόσον, λοιπόν, οδηγούμε προς το μέλλον κοιτάζοντας, από τον καθρέφτη, προς τα πίσω, τι δείχνει το τελευταίο δωδεκάμηνο για τον ΣΥΡΙΖΑ; Μια γρήγορη αναδρομή στα εσωκομματικά γεγονότα-σταθμούς φανερώνει πως οι δρόμοι που τραβάνε οι συριζαίοι κάθε φυλής, στο πουθενά τους πάνε.