Οι Θεσσαλονικείς άνω των 50 ετών έχουμε ένα σπάνιο γονίδιο που ρυθμίζει τη συμπεριφορά μας απέναντι στη Διεθνή Εκθεση. Τα φυσιολογικά αντανακλαστικά, που εκπορεύονται από τη λειτουργία του γονιδίου, οδηγούν στην ανάπτυξη μίας σχέσης με τον θεσμό που εκτείνεται πέρα από τα όρια της γραφικότητας. Οι προσεκτικοί αναγνώστες θα το έχουν επισημάνει. Για παράδειγμα, είμαι σε θέση να στοιχηματίσω ότι ο Σκαμπαρδώνης δημοσιεύει σήμερα κείμενο σχετικό με την Εκθεση. Στον ίδιο, άλλωστε, ανήκει η φράση για την Εκθεση ως «το Ιnternet εκείνης της εποχής». Σωστά. Γιατί η Εκθεση ήταν η ματιά σε έναν κόσμο που δεν γνωρίζαμε ότι υπάρχει ή ήταν πολύ μακριά, πολύ ψηλά για να τον φτάσουμε. Ηταν το ταξίδι μας. Τότε ήμασταν πολύ μικροί, γλυκά αφελείς, Βαλκάνιοι με κοντά παντελονάκια – να η γραφικότητα. Ενα τσεχοσλοβάκικο τρακτέρ μπορούσε να σου φτιάξει τη μέρα. Καθώς, λοιπόν, παραμένω δέσμιος του καταναγκασμού που επιβάλλει η γενέθλια πόλη, ανήμπορος να ξεφύγω από την υποχρέωση, γνωρίζοντας ότι το θέμα σας αφήνει παγερά αδιάφορους, επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας μερικές εικόνες, ασπρόμαυρες και έγχρωμες, από την Εκθεση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή