Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

Πρώτα απ’ όλα να ομολογήσω ότι ντρέπομαι. Δεν παρακολούθησα ούτε πέντε συνεχόμενα λεπτά τους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Δεν ήξερα τους αθλητές που συμμετείχαν, ούτε καν αυτούς που κέρδισαν μετάλλια. Βέβαια, θα ντρεπόμουν περισσότερο αν, ενώ δεν τους ήξερα, τους αποθέωνα στα σόσιαλ μίντια για τις νίκες τους κι έγραφα για «τα παιδιά που μας έκαναν περήφανους». Δεν μου αρέσει αυτό το «ραντεβού» με τη στιγμή της λάμψης ενός ανθρώπου όταν δεν έχεις ασχοληθεί καθόλου με τα «σκοτάδια» του. Μου φαίνεται υποκριτική και εγωκεντρική η αναφορά στη λεβεντιά του Αντώνη Τσαπατάκη ή το σθένος της Αλεξάνδρας Σταματοπούλου επειδή τους «ανακαλύψαμε» λόγω της νίκης τους. Η Αλεξάνδρα, ο Αντώνης και τα άλλα παιδιά των Παραολυμπιακών έχουν δύναμη και μεγάλα κουράγια ακόμη και αν δεν συμμετείχαν ή δεν κέρδιζαν στους αγώνες. Το έχουν αποδείξει με το πώς έχουν διαχειριστεί το πρόβλημά τους.