Το θέμα με τη νοσταλγία είναι ότι ποτέ δεν υπήρξε εντελώς γνήσια κι ούτε εντελώς πλαστή. Αν και τα συνθετικά της έχουν αλάνθαστη ομηρική σφραγίδα (νόστος + άλγος), η λέξη δεν είναι καθόλου αρχαία και καθόλου ελληνική: επινοήθηκε, ως γνωστόν, το 1688 από τον Αλσατό Johannes Hofer, φοιτητή Ιατρικής στην Ελβετία, στη διατριβή του σχετικά με τον συναισθηματικό πόνο που εκδήλωναν ελβετοί μισθοφόροι στην υπηρεσία ευρωπαίων μοναρχών, αλλά και άλλοι που ζούσαν μακριά από την πατρίδα τους. Τότε αντιμετωπίστηκε ως ιατρικό θέμα, μια σοβαρή μορφή μελαγχολίας που μπορούσε να οδηγήσει και στον θάνατο. Αργότερα η νοσταλγία έγινε υλικό γνώριμο, δημοφιλές αν και φευγαλέο, και εξαιρετικά χρήσιμο για τραγούδια, μυρωδιές και γεύσεις, τέχνη και ταξίδια, σχέσεις και παρανοήσεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή