Αδιέξοδα δημοκρατίας

Το θλιβερό προτελευταίο κεφάλαιο στην κατηφόρα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θυμίζει πόσο εύθραυστη είναι όχι μόνο η συγκυρία αλλά και η δημοκρατία. Eνα κόμμα και ένας νέος αρχηγός, που, μέχρι πριν από έντεκα μήνες, δήλωναν έτοιμοι για νέο ξεκίνημα, βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με το φάσμα της διάλυσης – αυτό θα είναι το τελευταίο κεφάλαιο. Πολλά, πρόσωπα και πράγματα, έπαιξαν ρόλο, αλλά το βασικό ήταν ότι τόσο η επιλογή αρχηγού όσο και η επιλογή κατεύθυνσης αγνόησαν τα θεμελιώδη της πολιτικής: χωρίς περιεχόμενο μπορείς να κοροϊδέψεις για λίγο, αλλά είναι αδύνατο να πας μακριά. Ελλειψη συγκρότησης, ήθους και σχεδίου εκ μέρους του εκλεγέντος αρχηγού. Κοντόθωροι και «επικοινωνιακοί» λόγοι εκλογής του, τακτικισμοί και μάχες χαρακωμάτων σε όλη τη διάρκεια της θητείας του. Αδυναμία προσέγγισης της ουσίας, εξέτασης των κυβερνητικών πεπραγμένων και λαθών του κόμματος, του ρόλου του ως αξιωματικής αντιπολίτευσης, των αναγκών της «Αριστεράς» και της χώρας. Με αυτά τα στοιχεία να κυριαρχούν από την πρώτη σχεδόν στιγμή, δεν προκαλεί έκπληξη η κωμικοτραγική, όσο και άδοξη, κατάληξη. Με θύμα όχι μόνο το ίδιο το κόμμα αλλά και το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που μένει λειψό χωρίς αξιωματική αντιπολίτευση και χωρίς αντίβαρο στην κυβέρνηση.