Χρηματιστήριο αξιών ή αναξίων;

Η ιδεολογική απίσχνανση οδηγεί στο υπερτροφικό εγώ. Οντως; Αυτό είναι η εξήγηση για την κατάπτωση του ΣΥΡΙΖΑ; Και πώς τη γλιτώνουν τα άλλα κόμματα που συνδυάζουν εξαίσια τα δύο κουσούρια, την ιδεολογική φτώχεια με τους εκρηκτικούς εγωισμούς; Ή απλώς στον ανεκπαίδευτο ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε νεοφώτιστη φτώχεια, όπως ακριβώς προηγουμένως είχαμε πολιτικό νεοπλουτισμό; Το βέβαιον είναι ότι τα τελευταία χρόνια και ιδίως τους τελευταίους μήνες, θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι τα τεκταινόμενα στο ΣΥΡΙΖΑ, πίσω από έναν αριστεροφανή λόγο, κρύβουν έναν ανυπόφορο πολιτικό φορμαλισμό. Μια τυποκρατία διά της οποίας απλώς εξοντώνεται ο εκάστοτε εσωτερικός πολιτικός αντίπαλος. Επομένως δεν πρόκειται για ξερή μετακίνηση από την πολιτική ουσία, στην πολιτική τυπολατρία. Πρόκειται για κάτι πιο ζωτικό. Και γι’ αυτό θα είναι παρατεταμένο, ανθεκτικό και αποτελεσματικό: θα σβήσει, με το σβήσιμο του κόμματος και των φαντασιώσεων που αυτό το κόμμα συγκεφαλαίωσε. Κανείς φυσικά δεν ασχολείται με την πολιτική παραγωγή, αλλά μόνο με τον εαυτό του, ως το μονογενές ισοδύναμό της.