Καθώς παρακολουθούσα πρόσφατα τις Ικέτιδες του Αισχύλου στο κατάμεστο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, μου έκανε εντύπωση πόσο διαχρονικά και επίκαιρα είναι τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται ένα έργο που γράφτηκε πριν από 2.500 χρόνια: το δικαίωμα στο άσυλο, το πόσο ευάλωτες αλλά και ανθεκτικές μπορεί να είναι οι γυναίκες που ξεριζώνονται υπό διωγμό, αλλά και το ευρύτερο ζήτημα της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία. Το έργο, σε αριστοτεχνική σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη, πήρε νέα ζωή χάρη σε ένα εξαιρετικό καστ και τα εντυπωσιακά φωνητικά του Χορού, μαζί με τη μαγευτική φωνή της Μαρίνας Σάττι. Ηταν μια βαθιά συγκινητική εμπειρία και ταυτόχρονα μια διεισδυτική ματιά όχι μόνο στο παρελθόν αλλά και στις προκλήσεις του σήμερα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή