Η ποιητικότητα ορισμένων λέξεων που μας έρχονται από μακρινούς καιρούς είναι ανεκτίμητη. Εύηχες, κομψές, ρυθμικές, μοιάζουν να ανασηκώνουν το κείμενο από τη μονοδιάστατη επιφάνειά του και να του μαθαίνουν να στροβιλίζεται και να χορεύει στον αέρα. Δεν είναι αυτή η πρώτη εικόνα που μας έρχεται στο μυαλό όταν ακούμε ή διαβάζουμε για έναν «πολυέλαιο», περίτεχνα φτιαγμένο από φυσητό γυαλί το οποίο δουλεύτηκε από τα χέρια κάποιου μάστορα της Βοημίας τον 18ο αιώνα;

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ