Ευρώπη και πατρίδα πάνε μαζί. Το ερώτημα είναι πού;

Είναι ασφαλώς περιοριστικό να προσδιορίζεις τον Μάριο Ντράγκι ως τραπεζίτη, οικονομολόγο ή πανεπιστημιακό. Είναι πρωτίστως ένας statesman. Οταν το 2021 κλήθηκε να αναλάβει την πρωθυπουργία της Ιταλίας εν μέσω πανδημίας, κάπου σε κάποια άκρη της δημόσιας σφαίρας εμφανιζόταν το ερώτημα «Τι είναι; Είναι δεξιός; Είναι αριστερός»; Ο ίδιος πέντε χρόνια πριν είχε δηλώσει οπαδός του φιλελεύθερου σοσιαλισμού. Ισως όμως περισσότερο τον ορίζει η διαμόρφωσή του μέσα από την καθολική παιδεία, στα χρόνια ακόμα που η «κοινωνική θεωρία» της Καθολικής Εκκλησίας συνομιλούσε με τις ανθούσες τότε αξίες της Αριστεράς, το κοινωνικό κράτος και τα εργαλεία του κεϊνσιανισμού. Η κοινή γνώμη, βεβαίως, λίγο ενδιαφερόταν το 2021 για το τι ήταν πολιτικά ο Ντράγκι, της αρκούσε το υψηλό του κύρος, η γενική αποδοχή που έχαιρε και η αποτελεσματικότητά του. Ο καθοριστικός του ρόλος στη διάσωση της ευρωζώνης που πέρασε στον μύθο με το περίφημο whatever it takes, είχε ήδη απογειώσει το προφίλ του «σούπερ Μάριο».