Η Ευρώπη τρίζει

Πολύ προβληματικά άρχισε η νέα θητεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – και αυτό δεν αποτελεί έκπληξη. Τις δυσκολίες προοιωνίζονταν η αίσθηση ακινησίας, που έρχεται σε αντίθεση με τις ανάγκες των καιρών και την προσμονή των κοινωνιών, καθώς και η επανεκλογή ως προέδρου της Επιτροπής ενός προσώπου που κατεξοχήν εκφράζει την ακινησία. Από τους τρεις σε όλη την ιστορία των ευρωπαϊκών θεσμών που πήραν μια δεύτερη συνεχόμενη θητεία στην ηγεσία της Επιτροπής, μόνο ο Ντελόρ την δικαιούνταν και την τίμησε. Ο Μπαρόζο, των greek statistics,  υπήρξε ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή στη δεύτερη θητεία από ό,τι στην πρώτη, και το ίδιο κινδυνεύει να πάθει η κυρία Φον ντερ Λάιεν. Το πρόβλημα δεν είναι η ίδια και η υστεροφημία της, αλλά η λειτουργία των ευρωπαϊκών θεσμών. Και είναι αναμενόμενο αυτή η λειτουργία, σε μια έτσι κι αλλιώς απαιτητική συγκυρία, να πάσχει με μια επικεφαλής που αμφισβητείται από την ίδια της την πολιτική παράταξη, που διοικεί με αυταρχισμό – οι κατηγορίες του αποπεμφθέντα γάλλου επιτρόπου Μπρετόν, πέρα από την προσωπική πικρία, λένε δυνατά αυτό που όλοι στις Βρυξέλλες γνώριζαν – και την οποία αψηφούν ανοιχτά σημαντικοί θεσμικοί παράγοντες – από στελέχη της Επιτροπής, έως ηγέτες κρατών-μελών και άλλων χωρών.