Το σημερινό ραντεβού του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι η έκτη τους συνάντηση μέσα σε διάστημα 15 μηνών. Τα νούμερα επιβεβαιώνουν ότι αυτό που επισημαίνουν κι οι δύο πλευρές, πως δίνουν έμφαση στη διατήρηση ανοιχτών διαύλων μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας, ισχύει.

Ωστόσο, αυτή η κινητικότητα δεν αναιρεί την ύπαρξη προβλημάτων στην προσέγγιση των δύο χωρών. Κανείς εδώ δεν έχει αυταπάτες. Ολοι έχουν αποδεχθεί πως η Τουρκία είναι ένας απρόβλεπτος συνομιλητής. Γι’ αυτό είναι κρίσιμο να μην ξεχνάμε πως η ελληνική πλευρά προσέρχεται σε κάθε συνάντηση με την τουρκική έχοντας χαμηλές προσδοκίες και διατηρώντας τις κόκκινες γραμμές της – γιατί οφείλει, για λόγους αυτοπροστασίας, να προσέρχεται με αυτού του είδους τον πραγματισμό. Ο μαξιμαλισμός των προσδοκιών, άλλωστε, δεν ωφέλησε ποτέ στην εξωτερική πολιτική.

Τα αγκάθια στα ελληνοτουρκικά παραμένουν πολλά. Ο στόχος, επομένως, στην παρούσα φάση θα πρέπει να είναι ένας: να διασφαλιστεί πως τα νερά στο Αιγαίο θα είναι ήρεμα. Να αποδεχθεί ο τούρκος πρόεδρος – έστω και διά της σιωπής του – την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου και να εξασφαλιστεί ο χρόνος που απαιτείται προκειμένου να σταθεροποιηθεί μια σχέση καλής γειτονίας, η οποία θα μπορούσε κάποια στιγμή να αποτελέσει τη βάση για την επίλυση των διαφορών μας. Η επένδυση στον διάλογο είναι η πιο ρεαλιστική κίνηση αυτή τη στιγμή. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.