Απόψε θα τσακίσουμε τον φασισμό

Το στιγμιότυπο περνά κάθε τόσο στην οθόνη των σόσιαλ μίντια. Η Νατάσσα Μποφίλιου τραγουδά στο θέατρο Λυκαβηττού, σε συναυλία για την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Σε μία παύση απευθύνεται στο κοινό. Μιλάει για τις επικίνδυνες εποχές στις οποίες ζούμε (κάπου θα έχει δει τον κίνδυνο, ίσως εγώ να είμαι πολύ ντελούλου και να μην τον βλέπω, τουλάχιστον όχι μεγαλύτερο από τότε που ήμασταν με το ένα πόδι έξω από την Ευρώπη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται). Είναι ήρεμη, σταθερή, σίγουρη. Και ξαφνικά, από τη μία λέξη στην άλλη, παθαίνει ένα κρεσέντο – για να το πω κομψά. Καθώς προτρέπει τους θεατές να τσακίσουν τον φασισμό θυμώνει πολύ. Πάρα πολύ όμως. Παίρνει το μικρόφωνο και κάνει σαν να φεύγει από τη σκηνή. Εξω φρενών λέμε. Και, όσο να ‘ναι, μια αγωνία προκαλεί μην μπουρδουκλωθεί, έτσι αμείλικτα και αδιαπραγμάτευτα που είναι τα βήματά της, στις μαύρες, μακριές μουσελίνες που φοράει.