Η επέλαση του χάους

Οσο σπάνιο κι αν ήταν μετεωρολογικά ένα τόσο θερμό καλοκαίρι, άλλο τόσο, ίσως περισσότερο σπάνιο, είναι πολιτικά το τόσο θερμό φθινόπωρο που ακολουθεί – και, επιπλέον, με τις συνέπειές του να παραμένουν ακόμα άδηλες. Ομως, σίγουρα, τίποτα καλό να μην μπορεί να αναμένει κανείς από αυτές. Και αυτό όχι σε ένα ή δύο, αλλά σε πολλά και πολύ μεγάλα διεθνή μέτωπα, που πολύ δύσκολα βλέπει κανείς να ανοίγουν τόσα πολλά μαζί, παράγοντας μίαν αίσθηση ενός χάους που επελαύνει ακάθεκτο χωρίς κανείς να είναι σε θέση να πει αν, πού, πώς και πότε τελικά θα κάνει την πραγματικά μεγάλη του έκρηξη και με ποιες συνέπειες. Και αυτό ακριβώς είναι ένα χαρακτηριστικό που συναντά κανείς σε άγριες περιόδους της Ιστορίας, όταν εκκολάπτονται μείζονες καταστροφές όπως αυτές για τις οποίες διαβάζουμε χωρίς όμως εμείς να έχουμε βιώσει.