Η αξία της ελληνοτουρκικής διπλωματικής προσέγγισης δεν αμφισβητείται από κανέναν πολίτη που αντιλαμβάνεται την αξία των ανοικτών διαύλων, ακόμη κι αν έχει γίνει σαφές πως η Τουρκία δεν μετακινείται από τις εθνικές θέσεις της και την εθνικιστική ρητορική της κυβέρνησής της. Από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, ωστόσο, θα ήταν καλό να καταλάβουμε κάποια στιγμή αν αυτές οι επαφές έχουν έναν τελικό στόχο και ως πού μπορούμε να φτάσουμε γι’ αυτόν. Ποιο είναι το «endgame», που λένε και τα αμερικανικά εγχειρίδια στρατηγικής. Οχι μόνο για τους (αυτονόητους) λόγους διαφάνειας. Αλλά γιατί, αν κάποτε οι διπλωματικές αυτές διεργασίες προχωρήσουν σε κάτι πιο «χειροπιαστό», θα χρειαστεί την υποστήριξη του κεντρώου κόσμου και της κοινωνίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή