Το 20% που στοιχειώνει το Μαξίμου

Ισορροπία ψάχνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανάμεσα στον στρατηγικό στόχο του για επικράτηση στο πολιτικό Κέντρο και στην ανάγκη επαναπροσέγγισης του δεξιού ακροατήριου – εκείνου που κινείται στις παρυφές της Δεξιάς με αποστάσεις πλέον από τη ΝΔ, όπως το Μαξίμου κατέγραφε προ μηνών σε προεκλογικές αναλύσεις. Ο Πρωθυπουργός υψώνει τη σημαία της «πρακτικής» και «λιγότερο ιδεολογικής» Κεντροδεξιάς – το έκανε και από αμερικανικού εδάφους. Και επιμένει σε προγραμματικό λόγο ως απάντηση στις φωνές από τα δεξιά του, ιδίως για θέματα που παραδοσιακά χτυπούν πιο δυνατά τα αντανακλαστικά στα πιο συντηρητικά ακροατήρια – Μεταναστευτικό, ασφάλεια και ευρύτερα η νομιμότητα, οικογένεια κ.ά. Δεν είναι μόνο ότι το Μαξίμου, που εμφανώς κάνει κομματική στροφή, έχει να διαχειριστεί την… απελευθέρωση της δεξιάς πτέρυγας της ΝΔ, η οποία απαιτεί από την πλευρά της στροφή στην κυβερνητική πολιτική και προτίθεται να πιέζει τους υπουργούς στο όνομα της επανασύνδεσης με τη «γνήσια βάση» του κόμματος. Εκείνο που στοιχειώνει το πρωθυπουργικό περιβάλλον είναι κυρίως το γεγονός ότι εμπεδώνεται η ενίσχυση που για πρώτη φορά πέτυχε στις ευρωεκλογές η δεξιά της ΝΔ – Ελληνική Λύση, Νίκη και Φωνή Λογικής – με τέσσερις έδρες. Εκτοτε τα δημοσκοπικά ευρήματα μαρτυρούν ότι υπάρχει μια μαγιά σε εκείνον τον χώρο, όσο κι αν οι αναλυτές συμφωνούν ότι το κυρίαρχο πρόβλημά του είναι ο κατακερματισμός και ταυτόχρονα η απουσία ενός ηγετικού προσώπου με προοπτική. Αναλύσεις δείχνουν ωστόσο ένα μάλλον αχαρτογράφητο τοπίο ως προς τα ακροατήρια που «αλληθωρίζουν» – όπως έλεγε ο Μητσοτάκης – στα δεξιότερα κόμματα. Κατά κανόνα προέρχονται από τη Δεξιά και την Ακροδεξιά. Ομως για παράδειγμα ο Κυριάκος Βελόπουλος  καταγράφει διείσδυση στους κεντροδεξιούς και σε κεντρώους και δείχνει να μπετονάρει τη δική του βάση, ενόσω η Αφροδίτη Λατινοπούλου δείχνει να διεκδικεί πολύ περισσότερο το απογοητευμένο από επιλογές της ΝΔ κοινό.