Η στιγμή της κατάρρευσης της Μαρινέλλας πάνω στη σκηνή του Ηρωδείου ήταν σοκαριστική. Και μόνο κάποιος αφελής θα πίστευε πως ένα τόσο συγκλονιστικό περιστατικό, το οποίο συνέβη μπροστά στα μάτια χιλιάδων θεατών, δεν θα είχε βιντεοσκοπηθεί την εποχή που οι περισσότεροι έχουν την κάμερα του κινητού τους σε διαρκή ετοιμότητα. Ωστόσο, ό,τι ακολούθησε από την Τετάρτη το βράδυ μέχρι και σήμερα στο ελληνικό Διαδίκτυο, τόσο στις «ενημερωτικές» ιστοσελίδες όσο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ξεφεύγει από τα όρια της θεμιτής ανάγκης για ενημέρωση. Αγγίζει εκείνα της εκμετάλλευσης ενός ανθρώπινου δράματος.

Οι επαναπροβολές του βίντεο μαρτυρούν μόνο πόσοι ανάμεσά μας έχουν το σύνδρομο της κλειδαρότρυπας, όχι ειλικρινές ενδιαφέρον για τη μεγάλη ερμηνεύτρια. Δείχνουν πόσο κυρίαρχα είναι τα πιο ταπεινά ένστικτα – και φυσικά πόσο εύκολα αφυπνίζονται στις συνθήκες ζούγκλας που επικρατούν στην ψηφιακή δημόσια σφαίρα. Δεν αμφιβάλλει κανείς πως η κοινή γνώμη επιθυμεί να ενημερώνεται για την πορεία της υγεία της Μαρινέλλας. Η «φτηνή» αναπαραγωγή του βίντεο σε λούπα, όμως, δεν εξυπηρετεί έναν τέτοιο σκοπό. Εξυπηρετεί μια διεστραμμένη αίσθηση του κουτσομπολιού.

Ευτυχώς, πολλοί χρήστες των σόσιαλ μίντια στηλίτευσαν το «trend» και αποφάσισαν να ανεβάζουν φωτογραφικά και οπτικοακουστικά ντοκουμέντα από προηγούμενες συναυλίες της – πειστήρια που αποδεικνύουν περίτρανα γιατί αυτή η γυναίκα είναι ένας θρύλος της ελληνικής μουσικής, δηλαδή. Παρ’ όλ’ αυτά, ο τρόπος που αντέδρασε μεγάλη μερίδα της κοινωνίας μας πρέπει να μας προβληματίσει. Η συζήτηση για τις αρνητικές συνέπειες που έχει στον συλλογικό μας χαρακτήρα η συνάντηση της κίτρινης δημοσιογραφίας με τον εθισμό στη ρηχή συγκίνηση των ταχύτατα εναλλασσόμενων ερεθισμάτων που προκαλούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει έρθει η ώρα να ξαναγίνει.