Η Νέα Δημοκρατία έδωσε τρία βασικά στοιχεία στην ελληνική πολιτική κατά την πεντηκονταετία της Δημοκρατίας της Μεταπολίτευσης. Το πρώτο ήταν η θεσμική αρχιτεκτονική, η εγκαθίδρυση και εδραίωση της Δημοκρατίας το 1974-75. Το δεύτερο ήταν η ανάδειξή της σε σταθερό πολιτικό φορέα της κεντροδεξιάς του κομματικού συστήματος. Το πέτυχε συναιρώντας τη συντηρητική παράδοσή της, που προέρχεται από τον αντιβενιζελισμό, με την αστική φιλελεύθερη του βενιζελισμού. Ταυτόχρονα, η Νέα Δημοκρατία ήταν ικανή να απορροφά τα πιο συντηρητικά στοιχεία της κοινωνίας. Αυτό όμως συμβαίνει με αυξανόμενη δυσκολία από το 2010 και εξής όταν αποκτούν ολοένα αυξανόμενη βαρύτητα τα λεγόμενα ταυτοτικά ζητήματα τα οποία σε συνθήκες κρίσης συνεργούν και με οικονομικά προβλήματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή