Ο μονόκερος του Μεσανατολικού

Δεν γνωρίζω πόσο μπορεί να αμείβεται ως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ ο Αντονι Μπλίνκεν, όποια και αν είναι όμως η αμοιβή του δεν νομίζω ότι μπορεί να αντισταθμίζει το αίσθημα της ματαιότητας που πρέπει να βιώνει καθημερινά αυτός ο άνθρωπος. Εχει κάνει Κολιάτσου – Παγκράτι τη διαδρομή Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ, επιδιώκοντας το ανέφικτο, δηλαδή την εκεχειρία μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ, ενώ δεν υπάρχει αμφιβολία πως καταλαβαίνει πολύ καλά ότι αυτό που επιδιώκει δεν γίνεται. Η δουλειά του όμως είναι να παριστάνει ότι το αδύνατο είναι δυνατό και να προσπαθεί φιλότιμα, με το γνωστό περίλυπο ύφος του, να το πετύχει. Αυτή την ώρα, δεν υπάρχει άνθρωπος στο Μεσανατολικό σε πιο αξιολύπητη θέση από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ. Κυνηγάει έναν μονόκερο, ενώ το ξέρει, όπως το ξέρουμε όλοι μας, ότι ο μονόκερος δεν υπάρχει έξω από τον κόσμο των ρομάντζων του Μεσαίωνα.