Σχολιάστηκε και χλευάστηκε. Το ανέφερα κι εγώ χθες σε αυτήν τη στήλη. Το να χορεύει (όπως χόρευε, τέλος πάντων, κάτι ανάμεσα σε μπλουζ και καλαματιανό) η Θεοδώρα της τέως βασιλικής οικογένειας της Ελλάδας, τη «Δραπετσώνα», έχει μια επιθεωρησιακή αντίφαση αφού το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους Τάσου Λειβαδίτη που τραγούδησε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης έχει καταχωριστεί στη συλλογική μας μνήμη ως ύμνος της φτωχολογιάς. «Πάρ’ το στεφάνι μας, πάρ’ το γεράνι μας, στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή» λένε οι στίχοι του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή