Ο Φουκό διαβάζει Χέγκελ

Στη στερεοτυπική παρουσίαση αυτού που ιδίως στον αγγλοσαξονικό χώρο ονομάστηκε «γαλλική θεωρία» (French Theory), δηλαδή του ρεύματος σκέψης που σχετίστηκε με ονόματα όπως του Μισέλ Φουκό, του Ζακ Ντεριντά, του Ζιλ Ντελέζ, και που συχνά αναφέρεται από νεοσυντηρητικούς κύκλους ως αφετηρία των δεινών της «woke κουλτούρας», οι στοχαστές αυτοί παρουσιάζονται ως υπονομευτές της «δυτικής» φιλοσοφικής παράδοσης και του ορθολογισμού. Επιπλέον, σε μεγάλο βαθμό οι στοχαστές αυτοί – ας προσθέσουμε εδώ και την παράδοση του «δομικού μαρξισμού» σε μεγάλο βαθμό συσχετισμένη με το έργο του Λουί Αλτουσέρ – αντιμετωπίστηκαν ως κατεξοχήν εκπρόσωποι μιας ρήξης με μια αντίληψη της διαλεκτικής που προέρχεται από το έργο του Χέγκελ.