Σημείωμα εσχατολογίας

Πήγα και ανανέωσα το διαβατήριό μου (τέσσερις εργάσιμες ημέρες θα σας φάει, ενημερωτικά και όχι άσχημα). Η ισχύς του είναι μέχρι το 2034. Θα είμαι 56 ετών, σκέφτηκα στην επόμενη ανανέωση. Αν ζω ή τέλος πάντων αν δεν έχουμε προλάβει να αλληλοκαταστραφούμε μέσα σε ένα πυρηνικό πόλεμο ή μια μεγάλη, απότομη κλιματική καταστροφή. Κι όμως το προχώρησα λίγο παραπάνω σχεδόν φιλοσοφικά. Οι άνθρωποι παρά του γεγονότος πως ξέρουν τους ασύμμετρους κινδύνους πάνω από το κεφάλι τους, συνεχίζουν να σχεδιάζουν, να κάνουν πλάνα, να οργανώνουν το επόμενο βήμα τους. Κάτι σαν το «καλοτάξιδο» που μου είπε χαμογελώντας ο συμπαθής υπάλληλος στην υποδοχή διαβατηρίων που υπέγραψα το νέο μου – μα καλοτάξιδο; Προεξοφλώντας πως το διαβατήριο θα χρησιμοποιηθεί για ανέμελα ταξίδια Σαββατοκύριακου ή διακοπών εν γένει κι εν μέσω αποδεικτικών στοιχείων χαρούμενων στόρι στο Ινσταγκραμ.