Πληγή

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη οδύνη – το ξέρω, το έχω νιώσει – από του γονιού που χάνει το παιδί του. Ακόμα κι άμα ήταν λεχούδι, βρέφος, ακόμα και αν ήρθε στον κόσμο για να πει ένα «γεια» και βιάστηκε να επιστρέψει «εν τόπω χλοερώ» όπως λένε οι Χριστιανοί, στο μηδέν καθώς ισχυρίζονται οι άθεοι. Πόσω μάλλον όταν ο θάνατος το παίρνει στον ανθό, στην εφηβεία του, στην πρώτη νιότη. Το ντύνουν στην κηδεία νύφη ή γαμπρό, μένουν στην κάμαρά του τα μετάλλια από αθλητικούς αγώνες, στο μπάνιο τα καλλυντικά της… Δεν υπάρχει πιο βίαιη ανατροπή της φυσικής τάξης, κατάλυση του ίδιου του νοήματος της ζωής. Δεν υπάρχει γονιός που αν του δινόταν η επιλογή, δεν θα προτιμούσε να πεθάνει ο ίδιος, έστω και με φρικτά βασανιστήρια, παρά το σπλάχνο του.