Οπως έδειξαν οι εκλογές σε γερμανικά κρατίδια, αλλά και η πρωτιά του ακροδεξιού Κόμματος της Ελευθερίας στην Αυστρία, κανείς σώφρων δεν μπορεί να αμφισβητήσει την άνοδο της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Ποιος όμως είναι ο τρόπος αντιμετώπισης αυτής της ανόδου; Είναι τα φοβικά άρθρα πολλών αναλυτών περί ηγεμονίας της ακροδεξιάς ιδεολογίας, περί επιστροφής της Βαϊμάρης και οι φωτογραφίες με τις κόκκινες σημαίες με τους αγκυλωτούς σταυρούς από την εποχή της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία; Αυτή η αντιμετώπιση εργαλειοποιεί τη Βαϊμάρη, αλλά δεν αντιμετωπίζει την Ακροδεξιά. Γιατί ακριβώς το λάθος της Βαϊμάρης ήταν το ότι δεν κατόρθωσε να αναδιανέμει την οικονομική κρίση δίκαια. Δεν υπηρετούν τις φιλελεύθερες δημοκρατίες απόψεις που θεωρούν ως πολ-ποτισμό το προοδευτικό αίτημα της μείωσης των ανισοτήτων. Ενώ και η οποιαδήποτε αναφορά για φορολόγηση του μεγάλου πλούτου ονομάζεται αριστερισμός. Οταν όμως στο ένα δολάριο του φτωχότερου 90% αντιστοιχούν 1,7 εκατομμύρια δολάρια για κάθε δισεκατομμυριούχο, είναι ακριβώς οι ανισότητες και η μη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου που αυξάνει την ισχύ της Ακροδεξιάς.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή