Η δεύτερη ευκαιρία

Οταν έγραφα αυτές τις γραμμές, δεν γνώριζα ποιο θα είναι το αποτέλεσμα των εσωκομματικών του ΠΑΣΟΚ, ωστόσο χθες το μεσημέρι υπήρχε ένα εντυπωσιακό δεδομένο: η συμμετοχή ήταν τεράστια και οι προβλέψεις όλων συμφωνούσαν πως τελικά θα ψηφίσουν κοντά 300 χιλιάδες πολίτες. Πρόκειται για εντυπωσιακό γεγονός για δύο λόγους. Ο πρώτος γιατί το Κίνημα δεν κατάφερε να βρει έναν τρόπο που να επιτρέπει στους πάντες να ψηφίζουν από το τάμπλετ τους – ψήφιζες μόνο από το τάμπλετ των ανθρώπων της εφορευτικής επιτροπής. Αν αυτό είχε συμβεί (και θα ήταν πανεύκολο να συμβεί), η συμμετοχή θα ξεπερνούσε τις 500 χιλιάδες – θα ψήφιζαν δηλαδή για τις εσωκομματικές περισσότεροι από όσους ψήφισαν ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές. Ο δεύτερος λόγος που κάνει τη συμμετοχή γεγονός αξιοσημείωτο είναι ότι ο κόσμος κινητοποιήθηκε, ενώ υπήρξε ελάχιστη προσπάθεια να τον διευκολύνουν: τα εκλογικά τμήματα ήταν λίγα και μολονότι οι εθελοντές των εφορευτικών επιτροπών ήταν με το χαμόγελο στα χείλη, η διαδικασία ήταν χρονοβόρα – ειδικά αν δεν ήσουν μέλος έπρεπε να συμπληρώσεις αιτήσεις έχοντας κάτσει μάλιστα πολλή ώρα στην ουρά. Ωστόσο και μολονότι γνώριζε το κουραστικό της διαδικασίας, ο κόσμος κινητοποιήθηκε κλονίζοντας με τη μαζική παρουσία του τρεις μύθους: τον μύθο ότι όσοι ασχολούνται με την πολιτική είναι πια ελάχιστοι, τον μύθο ότι η Κεντροαριστερά δεν έχει δυναμική στην Ελλάδα όπως δεν έχει και στην Ευρώπη και τον μύθο ότι για να υπάρξει στη χώρα μας ενδιαφέρον και μεγάλη συμμετοχή σε εκλογές πρέπει να υπάρχει πόλωση.