Προοπτικές

Οι εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ συμβάδισαν με μια γενικότερη ανάγκη στην ελληνική κοινωνία να αποσαφηνιστεί ο εναλλακτικός κυβερνητικός πόλος. Αν και αφορμή υπήρξαν μάλλον επιδιώξεις δελφίνων, κατά την προεκλογική περίοδο αναδείχθηκε η ωριμότητα του οικείου πολιτικού χώρου. Η διαδικασία ήταν ανοιχτή και δίκαιη. Τελικώς, η συμμετοχή δεν ήταν απλώς ευρεία, αλλά εξέφρασε και ανασύνταξη της σχέσης του κόμματος σε κοινωνικά ρεύματα τόσο με αριστερά όσο και με κεντρώα χαρακτηριστικά. Τα ρεύματα αυτά συνδιαλέχθηκαν με σοβαρότητα, γεγονός το οποίο οι πολίτες αναγνώρισαν με τη συμμετοχή τους. Και αυτό πρέπει να τονιστεί, διότι καθιστά πλέον παρελθόντα τα αγχωτικά διλήμματα των προηγούμενων μηνών μεταξύ αριστερής και κεντρώας στροφής. Σε αμφότερες τις πλευρές, το ΠΑΣΟΚ επέδειξε δυνατότητες ευρείας πρόσβασης. Και το γεγονός ότι, πέραν του νυν προέδρου, οι άλλοι διακριθέντες υποψήφιοι κινήθηκαν σε παραπλήσια ποσοστά δείχνει ότι προοπτική δίνει μόνο η σύνθεση και όχι η μονομέρεια. Με αυτά τα δεδομένα, διαφαίνεται πλέον η πιθανότητα αποκατάστασης ορισμένης ισορροπίας στο πολιτικό σύστημα. Μεσολαβεί ο δεύτερος γύρος. Πέραν της διατήρησης της σοβαρότητας, κρίσιμο, κατά τη γνώμη μου, είναι αν θα αποτυπωθεί η δυνατότητα πολιτικών συνθέσεων και προτάσεων που θα μπορέσουν να σφυρηλατήσουν κυβερνητική προοπτική. Και πώς ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ θα διαχειριστεί το δίλημμα μεταξύ επικοινωνίας και πολιτικής.