Ο Αβερρόης δουλεύει τα κείμενά του πάνω στον Αριστοτέλη κι ολόγυρά του ευωδιάζει ένας ολάνθιστος κήπος, γουργουρίζουν ερωτευμένα περιστέρια και κελαρύζουν δροσερά νερά, πλημμυρίζοντας μ’ ευγνωμοσύνη τα προαιώνια κύτταρα μιας μνήμης από άνυδρες αραβικές ερήμους· πιο πέρα κυλά ο Γουαδαλκιβίρ, η αγαπημένη του Καρδούη, η Γρανάδα, κι οι εκτάσεις που αργότερα θα λέγονται Ισπανία. Δεκατέσσερις αιώνες τον χωρίζουν από τον Αριστοτέλη που μελετά με τόση αφοσίωση, και δώδεκα αιώνες τον χωρίζουν από εμάς που του οφείλουμε τον Αριστοτέλη. Επί οκτώ ολόκληρους αιώνες, αραβικά κύτταρα σαν τα δικά του έσπειραν έναν μοναδικό πολιτισμό στη χώρα που έγινε Ισπανία, κι εννιά αιώνες χωρίζουν εμάς από την εκδίωξή τους από τη χώρα αυτή. Χρονολογίες, παρελθόν, επίσημη κι ανεπίσημη Ιστορία. Και μνήμες, ως επί το πλείστον θαμμένες η μία κάτω από την άλλη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή