Κακά

Υπάρχουν πολιτικοί αναλυτές οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η διαφορά των οκτώ μονάδων ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο της προηγούμενης Κυριακής δεν είναι ασφαλής. Το επιχείρημά τους συνοψίζεται στο γνωστό τσιτάτο «κάθε κάλπη είναι άδεια». Εφόσον έχουν δίκιο, οι αναποφάσιστοι θα ζυγίσουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα κάθε υποψηφιότητας. Θα αναλογιστούν, με άλλα λόγια, αν ο νυν πρόεδρος είναι θελκτική πρόταση για τους ψηφοφόρους που έχουν εγκαταλείψει το ΠΑΣΟΚ ή μήπως οι πράσινες επιδόσεις σε δύο σερί εθνικές εκλογές, συνυπολογιζόμενες με τις απώλειες ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύουν πως έχει αγγίξει το ταβάνι του. Αλλά κι αν ο δήμαρχος μπορεί να αντιστρέψει τα συμπεράσματα που έχουν βγάλει για εκείνον πολλοί απ’ όσους δεν τον είδαν σαν την πρώτη τους επιλογή για την περιπόθητη αλλαγή ηγεσίας στο Κίνημα – σε ολόκληρη την προεκλογική περίοδο, ένα ποσοστό της τάξεως του 60%, τόσο στο ευρύ κοινό όσο και στους ψηφοφόρους του κόμματος, τασσόταν υπέρ της εκλογής ενός νέου αρχηγού. Εντάξει, η ρεαλιστική προσέγγιση θέλει την παραπάνω κρίσιμη μάζα να καλείται να διαλέξει το μικρότερο από δύο κακά. Αυτό, όμως, κάνουν πίσω απ’ τα παραβάν και οι ορθολογιστές και οι αισιόδοξοι.