Ενα «αντίο» στο Ιντεάλ και τον Μίμη Πλέσσα

Mια κινηματογραφική επιστολή αγάπης προς τον θρυλικό κινηματογράφο «Ιντεάλ» της οδού Πανεπιστημίου που ως γνωστόν έκλεισε άδοξα, θέλησε να στείλει με τη μικρού μήκους ταινία του «ΙΝΤΕ8Λ», ο κινηματογραφιστής Αρίσταρχος Παπαδανιήλ. Η διάρκειας 8 λεπτών ταινία (το 8 της διάρκειας μπαίνει στη θέση του Α του ονόματος της αίθουσας) είναι μια  σύλληψη του Παπαδανιήλ που υλοποιήθηκε σε συνσκηνοθεσία με τον Γιάννη Χλεμπάκο. Στην ταινία ο γήινος ρεαλισμός και η ποίηση διαμορφώνουν έναν πολύ ιδιαίτερο διάλογο, δημιουργώντας στον θεατή μια παράξενη αίσθηση απώλειας και συγχρόνως νοσταλγίας. Κάποια στιγμή ακούμε την ιστορία της συνάντησης του αιθουσάρχη Γιώργου Σπέντζου – ψυχής κάποτε του «Ιντεάλ» – με τον Αντονι Χόπκινς, αφορμής δοθείσης της «Σιωπής των αμνών» που υπήρξε μια τεράστια επιτυχία της αίθουσας. Βλέπουμε τον Κώστα, τον μηχανικό προβολής, εντός και εκτός καμπίνας. Η μηχανή του ποπ κορν κάνει κι αυτή τη δουλειά της. Σκηνές συνηθισμένες οι περισσότερες, από αυτές που φαντάζεσαι ότι λαμβάνουν χώρα κάθε μέρα σε μια αίθουσα κινηματογράφου.