Δεν νομίζω ότι έχουμε ποτέ ξαναδεί στην πολιτική σκηνή κάτι έστω και παρόμοιο με αυτά που γίνονται τον τελευταίο καιρό στον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή είμαι σίγουρη ότι δεν έχουμε ξαναδεί, άντε να έχουν συμβεί πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά η πολιτική – εκτός πολλών άλλων – είναι και η τέχνη τήρησης των προσχημάτων. Και εδώ δεν υπάρχουν πλέον προσχήματα. Το τελευταίο έπεσε – πόσο ν’ αντέξει κι αυτό; – με τους αλαλαγμούς του Κώστα Ζαχαριάδη όταν ούρλιαζε πως αυτός, αριστερός άνθρωπος, έπρεπε να υπερασπιστεί δημόσια το «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» του Στέφανου Κασσελάκη. Ε, πόσο ν’ αντέξει κι αυτός, παρ’ τον κάτω μαζί με το πρόσχημα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή