Ελεγα μέσα μου «τι παίκτες είναι αυτοί!»

Παίκτης-πασπαρτού ο Τότης Φυλακούρης και με προσφορά μεγάλη: «Το ’71 αγωνιστήκαμε με μια ομάδα-ρολόι. Κι όμως, καταφέραμε να την παίξουμε στα ίσα. Ολοι έλεγαν πως τους παίκτες τους Αγιαξ δεν προλάβαινες να τους βλέπεις. Ετσι ήταν. Η άποψη για τον Παναθηναϊκό ήταν πως είχε καλή και δυνατή ομάδα, αλλά όταν βρεθήκαμε με τον Αγιαξ καταλάβαμε τι σήμαινε μια σπουδαία ομάδα. Δεν φοβηθήκαμε. Αλλά ο Αγιαξ είχε οκτώ διεθνείς και οι άλλοι τρεις ήταν ανώτεροι από πάρα πολλούς άλλους κάθε άλλης ομάδας! Παρ’ όλα αυτά πιστεύω ακόμη και σήμερα πως το αποτέλεσμα μας αδικεί. Οσο για τον Νέεσκενς, δεν ήξερες από πού θα φύγει και πώς θα ελιχθεί στο χορτάρι. Ηταν ισάξιος του Κρόιφ κατά την άποψή μου, αλλά ο Κρόιφ έδειχνε παραπάνω αέρινος στο παιχνίδι του. Γνώριζε ο Νέεσκενς να παίξει δεξιά ενώ άλλοι παίκτες όχι. Κατά 70% σε μάρκαρε σωστά, σε ξεπερνούσε κάποιες φορές με ευκολία, ήταν ήρεμος και πράος στο παιχνίδι του. Και τα μαρκαρίσματά του καθαρά. Μας έχει μείνει στη μνήμη ότι παίξαμε με αυτή την ομάδα. Το μεγάλο προσόν εκείνου του παίκτη αλλά και των υπολοίπων, ήταν πως μπορούσαν να αλλάζουν θέσεις. Από την επίθεση τον έβλεπες στόπερ στην επόμενη φάση. Ή από αμυντικός γινόταν μέσος και κυνηγός. Μας είχε πει ο Πούσκας να πιάσουμε τον Κρόιφ και τον Νέεσκενς γιατί συνδυάζονται καλά, με γρήγορες πάσες και δεν πρέπει να σηκώσουν το κεφάλι γιατί τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Θυμάμαι πως ο Καμάρας πρόσεχε τον Κρόιφ αλλά στο ημίχρονο είπαμε να τον μαρκάρω εγώ γιατί θέλαμε κάποιον παραπάνω ελαφρύ στο παιχνίδι του. Και με τον Ελευθεράκη ήμασταν απέναντι στους Νέεσκενς και Κρόιφ δεξιά και μάλιστα μια φορά κάναμε το 1-2 και φύγαμε μπροστά. Αλλά στην επόμενη φάση έτρεξαν και μας έπιασαν. Και λέω μέσα μου «τι παίκτες είναι αυτοί! Αεροπλάνα;». Μετά τον αγώνα, θυμάμαι τον Κρόιφ με πούρο και τους Νέεσκενς, Φαν Ντάικ και Χουλσόφ να πίνουν μπίρες έξω από τα αποδυτήρια, ενώ εμείς είχαμε τη λύπη μας για την ήττα. Μου λέει ο Πούσκας “καλά τον πήγες” και απάντησα “το νούμερό του έβλεπα μόνο”. Την αλήθεια είπα»!