Επαναλήψεις

Η απήχηση που βρήκαν τα πλάνα του εξηγείται εύκολα, αφού προσφέρουν μια σχεδόν κανιβαλική ευχαρίστηση σε όποιους διακρίνουν την πολιτική ρηχότητα των συμμετεχόντων σε αυτό. Ο πρωταγωνιστές ωστόσο – είτε ανήκουν στους 87, είτε πρόσκεινται στον Κασσελάκη – δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται τις βαθύτερες αιτίες του ενδιαφέροντος για τις εξελίξεις στο κόμμα τους. Ούτε δείχνουν να κατανοούν για ποιους λόγους προεξοφλείται μια ακόμη διάσπασή του. Τα στελέχη του τσακώνονται για το ποιος την έχει πιο μεγάλη την αριστεροσύνη (η πλειοψηφία που προσπαθεί μέσω των καθοδηγητικών οργάνων να προστατεύσει τον ΣΥΡΙΖΑ από τον μεταπολιτικό εκφυλισμό του ή οι πιστοί στον εκδιωχθέντα από τη συριζαϊκή νομενκλατούρα αρχηγό, τον οποίο ψήφισαν 74.285 μέλη πέρυσι), παρότι ο αριθμός εκείνων που άρχισαν να εγκαταλείπουν την αξιωματική αντιπολίτευση τον Ιούνιο του 2023 και συνεχίζουν να φεύγουν επιβεβαιώνει πως καμία πλευρά δεν υπολόγισε ποτέ σωστά την – για να το πούμε με ένα παλιό τους τσιτάτο – απόσταση η οποία χωρίζει τον κομματικό από τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Ποτέ δεν κατάλαβαν ότι η πλειονότητα των ψηφοφόρων του 2015 δεν ήταν και δεν έγιναν αριστεροί. Εχει ειπωθεί πολλές φορές από τρίτους παρατηρητές, αλλά οι συριζαίοι χρειάζονται ακόμη περισσότερες επαναλήψεις για να το εμπεδώσουν μάλλον.