Το πρόβλημα δεν προέκυψε φέτος. Από την εποχή που τέλειωσαν τα λοκντάουν κι επιστρέψαμε στην «κανονικότητα» οι τιμές στην αγορά κατοικίας μόνο ανεβαίνουν. Η στεγαστική κρίση, η οποία φαίνεται να βρίσκεται στο απόγειό της σήμερα, δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Από το 2010 ως τα τέλη του 2023 ο μέσος όρων των ενοικίων στην ΕΕ αυξήθηκε κατά 23% και οι τιμές των κατοικιών κατά 48%.

Στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αναζητούν τους τρόπους με τους οποίους το κράτος θα παρέμβει ώστε να αντιμετωπιστούν οι στρεβλώσεις, μια και οι πολίτες έχουν ήδη βγει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν.

Στην Ελλάδα τα πανάκριβα ενοίκια και η έλλειψη στέγης δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Το ράλι στις τιμές ακινήτων συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό. Από το τρίτο τρίμηνο του 2017 μέχρι και το πρώτο του 2024 αυτές σημείωσαν σωρευτική αύξηση 66,4%, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος.

Η κυβέρνηση θεωρεί ότι με μέτρα όπως οι αλλαγές στη φορολογία των ακινήτων τα οποία χρησιμοποιούνται για βραχυχρόνιες μισθώσεις, το μητρώο ακινήτων, τα προγράμματα «Σπίτι μου» και «Ανακαινίζω – Ενοικιάζω», την κοινωνική αντιπαροχή και τα κίνητρα για να ανοίξουν τα κλειστά διαμερίσματα θα αυξηθεί η προσφορά τόσο ώστε να πέσουν οι τιμές.

Ολες οι παρεμβάσεις είναι προφανώς ευπρόσδεκτες. Η κοινωνία, όμως, περιμένει κάποια στιγμή να δει απτά αποτελέσματα. Οι κυβερνώντες άργησαν πολύ να ασχοληθούν με ένα από τα πιο δύσκολα ζητήματα της καθημερινότητας, γι’ αυτό ο χρόνος τούς πιέζει ακόμη περισσότερο.