Οι μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες ήρθαν πάλι στην επικαιρότητα με αφορμή το πρόσφατο Νομπέλ Οικονομίας. Παρότι δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία κόσμος χωρίς τέτοιες, σήμερα οι ανισότητες μεταξύ κρατών, μεταξύ πλουσίων και φτωχών, μεταξύ φύλων και φυλών φαίνεται να είναι πιο έντονες από ποτέ.

Οι ειδικοί έχουν όλα τα στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν ότι η πανδημία της Covid-19 τις επιδείνωσε. Και το ίδιο κάνει η κλιματική αλλαγή. Μερικά νούμερα αρκούν για να καταλάβει κανείς το μέγεθος του προβλήματος. Στην Ευρώπη, για παράδειγμα, το πλουσιότερο 10% της ηπείρου κατέχει το 67% του πλούτου – και ο βαθμός ανισότητας διαφοροποιείται από κράτος – μέλος σε κράτος – μέλος.

Τα οικονομικά προβλήματα με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωπες αρκετές από τις ευρωπαϊκές οικονομίες ήταν και αποτελέσματα των πολλών και διαφορετικών κρίσεων που αντιμετώπισε η Eνωση τα τελευταία χρόνια. Εξαιτίας τους οι πολίτες της, από την μια άκρη της ως την άλλη, έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται στην καθημερινότητά τους τις ανισότητες οι οποίες ήταν κανονικότητα σε άλλες περιοχές του πλανήτη αλλά όχι εδώ.

Oσο ανοίγει η ψαλίδα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς σε κάθε ευρωπαϊκή γωνιά κι εξαφανίζονται τα μεσοστρώματα τα οποία έχτισαν τη μεταπολεμική Ευρώπη τόσο πιο επικίνδυνη γίνεται η κατάσταση για όλους μας – γιατί ανοίγουν κι εκείνες ανάμεσα στους 27 εταίρους. Ο μόνος δρόμος για να αποφευχθεί αυτή η παγίδα είναι να επιστρέψει η ΕΕ στις θεμελιώδεις αρχές κι αξίες της. Να ξαναθυμηθεί για ποιους λόγους ιδρύθηκε.