Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης

Ηταν ηγεμών από τη Δυτική Λιβύη κι είχε πάει ταξίδι στην κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια. Ηταν καλοντυμένος, αγόραζε βιβλία, μιλούσε λίγο – αφήνοντας μια φήμη που τον συνόδευε, ότι ήταν σπουδαίος άνθρωπος, βαθύς, ένας σοφός, να προηγείται. Αλλά… «Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε. / Ενας τυχαίος, αστείος άνθρωπος. / Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Ελληνας, / έμαθ’ επάνω, κάτω σαν τους Ελληνας να φέρεται· / κι έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν / χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι / μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά, / κι οι Αλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό, / ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι. […]» Τελικά, το κράξιμο το γλίτωσε – αλλά με πολλή προσποίηση, με πολύ ζόρι. Και γι’ αυτόν δεν ήταν καθόλου ωραίο.  Ο «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης» του Καβάφη ήταν το μπόνους του προέδρου της Βουλής, Κωνσταντίνου Τασούλα, στους γελοιογράφους, στα εγκαίνια της έκθεσής τους, στο μετρό Συντάγματος, με θέμα τη Μεταπολίτευση. Είναι μια γραμμένη γελοιογραφία σε βάρος ενός πολιτικού, επισήμανε – και έχει τα χαρακτηριστικά μιας καλής γελοιογραφίας. Δεν είναι δηλαδή ονειδιστική, είναι δηκτική. Κι όσο κι αν ενοχλεί, είναι χρήσιμη για τους πολιτικούς.