«Υπάρχει ανάγκη για χειροποίητα αντικείμενα με ανθρώπινη ιστορία»

Μικρά επεισόδια της ζωής του όταν ακόμη εργαζόταν στα media, σε έναν τηλεοπτικό σταθμό, συσσωρεύτηκαν σαν σκηνές από ταινία του Σταύρου Τσιώλη – όπως λέει ο ίδιος – και τον έφεραν στην κεραμική. Ο Γιάννης Ζώης ξεκίνησε μια δεύτερη καριέρα όταν άρχισε να παρακολουθεί σεμινάρια εκμάθησης κεραμικής σε εκπαιδευτικά σεμινάρια στον Δήμο Νίκαιας. Εκεί έμαθε να αγαπά τη χειροτεχνία τόσο πολύ που βγήκε από το εργασιακό καθεστώς των media και ύστερα από κόπο άνοιξε το δικό του εργαστήριο το 2013. Η Δέσποινα Γερουλάνου τον ανακάλυψε να αναμετριέται με διαφορετικές αποχρώσεις πηλού για να σχηματοποιήσει τις ιδέες του και παρουσίασε στο Πωλητήριο του Μουσείου Μπενάκη δείγματα της δουλειάς του. Ηταν η αρχή και η συνέχειά της εξελίχτηκε στη Βενετία, όπου παρουσιάστηκε ως ανερχόμενο αστέρι της κεραμικής στη διοργάνωση «Homo Faber».