Ο Ζελένσκι ήταν στο Παρίσι, αλλά και στη Ρώμη, στο Λονδίνο και στο Βερολίνο. Τι πρέπει να κρατήσουμε από αυτές τις νέες επισκέψεις και κυρίως τι πήρε μαζί του αυτός που αντιστέκεται, εδώ και σχεδόν τρία χρόνια, με ηρωισμό α λα Τσόρτσιλ, σε μια ανεξέλεγκτη επιθετικότητα; Εναγκαλισμούς αδελφοσύνης, αναμφισβήτητα. Σημάδια και δηλώσεις φιλίας. Υποσχέσεις για περισσότερα όπλα, ιδίως από τη Γαλλία και τη Γερμανία. Αλλά ακόμα καμία εξουσιοδότηση να χτυπήσουν με αυτά τα όπλα βαθιά στις θέσεις από τις οποίες εκτοξεύονται οι πύραυλοι του ρωσικού στρατού. Τίποτα το καινούργιο όσον αφορά τη διαδικασία ένταξης στο ΝΑΤΟ, η οποία, αν είχε δρομολογηθεί, όπως ζητούσαν κάποιοι από εμάς, αμέσως μετά την πρώτη εισβολή στην Κριμαία το 2014, θα μπορούσε να είχε αποτρέψει αυτόν τον ατελείωτο πόλεμο και που, ακόμα και σήμερα, θα είχε πραγματικό αποτρεπτικό αποτέλεσμα. Και έπειτα, η εντύπωση της κόπωσης, της μελαγχολίας στην καλύτερη περίπτωση, και, κατά διαστήματα, του τέλους παιχνιδιού που απέπνεε όλη η περιοδεία.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ