Το Μεταναστευτικό, η αχίλλειος πτέρνα της Ευρώπης

Δεν είναι ούτε η οικονομία, ούτε κάποιο πολιτικό, «εσωτερικό» ή μη, μεγάλο ζήτημα. Δεν είναι η περίθαλψη, η ασφάλιση, οι συντάξεις, τα δικαιώματα, η δημοκρατία, η εκπαίδευση, η άμυνα, οι απειλές από τη Ρωσία, ή ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς εκείνο από το οποίο δείχνει σήμερα η Ευρώπη να κρέμεται από μια κλωστή που όλο και ξεφτά. Εκείνο που καθορίζει τώρα τις εξελίξεις, είναι το Μεταναστευτικό. Πρόκειται, κατά κάποιο τρόπο, για έναν σαρκασμό, μια πικρή ειρωνεία της ιστορίας, καθώς ένας συνδυασμός από το αποικιοκρατικό παρελθόν των μεγάλων πλούσιων κυρίως κρατών της, των διαρκών μαζικών τραγωδιών που εξελίσσονται σχεδόν παντού γύρω της, αλλά και της υποκρισίας που αποτελεί τη  «σφραγίδα» της Ενωσης, τη φέρνουν τώρα καθημερινά σε όλο και πιο δεινή θέση – και είναι ήδη στο κόκκινο. Εκείνοι που την οδηγούν εκεί, δεν είναι πλούσιοι και ισχυροί ανταγωνιστές, μα απόκληροι και απελπισμένοι. Που όμως η ισχύς της τραγωδίας τους αποδεικνύεται ικανή να κάνει τις πιο εύρωστες, δημοκρατικές και προηγμένες κοινωνίες της γης να ακροβατούν στο χάος. Γιατί το Μεταναστευτικό πυροδοτεί μείζονες πολιτικές εξελίξεις με τρία κύρια χαρακτηριστικά: αφενός βαρύ ακροδεξιό πολιτικό πρόσημο, αφετέρου, «πάνε πακέτο» με όλα τα άλλα που αυτό συνεπάγεται αλλά που ουδεμία σχέση έχουν με το αρχικό ζήτημα – όμως οι λαοί αυτό ούτε θέλουν, ούτε ενδιαφέρονται και ίσως ούτε και μπορούν να το δουν. Και αυτό είναι το τρίτο: όλα αυτά, περνάνε σαν πανδημία από τη μία χώρα στην άλλη.