Τελικά, πού είναι ο αντίπαλος της ΝΔ;

Πανταχόθεν πιέσεις στην κυβέρνηση δείχνουν οι μετρήσεις κοινής γνώμης που τρέχουν τα τελευταία 24ωρα, ενόσω το Μέγαρο Μαξίμου προσπαθεί να διαβάσει τα χαρακτηριστικά της μεταβολής του τοπίου στα αριστερά και δεξιότερα της ΝΔ. Οι κυβερνώντες θέλουν να δείχνουν ότι κινούνται μόνο «προγραμματικά». Και ότι είναι οι δικές τους «πολιτικές» και η αποτελεσματικότητά τους εκείνα που μπορούν να στερούν – κατά τη μητσοτακική ορολογία – «ζωτικό χώρο από άλλα κόμματα». Εξού και η γαλάζια πεποίθηση ότι δεν διαφαίνονται θεαματικές ανατροπές στους πολιτικούς συσχετισμούς. Στην πραγματικότητα όμως το νεοδημοκρατικό ραντάρ είναι στραμμένο ταυτόχρονα στα αριστερά και στη δεξιά της Δεξιάς, με κυβερνητικές προσπάθειες αποφυγής κάθε απόπειρας… πλαγιοκόπησης. Στην πρώτη περίπτωση ο Κυριάκος Μητσοτάκης κρατά στάση αναμονής για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και για τα πρώτα σαφή δείγματα της (αντιπολιτευτικής) γραφής του Νίκου Ανδρουλάκη μετά την ανανέωση της ηγεσίας του στο ΠΑΣΟΚ. Μένουν άρα με αστερίσκο για αργότερα τυχόν αναθεωρήσεις στην τακτική διείσδυσής του στο πολιτικό Κέντρο. Σημειωτέον ότι εξελίξεις αναμένονται από βδομάδα σε ό,τι αφορά την επίλυση αυτή τη φορά των… πρακτικών θεμάτων για τον προσδιορισμό ενός τετ α τετ Μητσοτάκη – Ανδρουλάκη. Στη δεύτερη περίπτωση το πρωθυπουργικό επιτελείο καταγράφει εντεινόμενη κινητικότητα, ιδίως από τον Κυριάκο Βελόπουλο και ακόμα περισσότερο από την Αφροδίτη Λατινοπούλου, με την Ελληνική Λύση και τη Φωνή Λογικής αντίστοιχα να διατηρούν – άνετα μετά τις ευρωεκλογές – τα ενισχυμένα ποσοστά τους. Εκείνο που προβληματίζει περισσότερο τους κυβερνώντες είναι η διεισδυτικότητα του (υπερακρο)δεξιού λαϊκισμού, ο οποίος μπορεί να τροφοδοτείται μέσα από συγκεκριμένες ατζέντες, οι οποίες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, όπως τα ελληνοτουρκικά, το Μεταναστευτικό, το αυξημένο κόστος ζωής.