Ενώ αναμένεται η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Χ. Φιντάν στην Αθήνα στις 8 Νοεμβρίου, δύο κρίσιμα ζητήματα της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης – για τα οποία στην Αθήνα ευδοκιμεί πλούσιος στρουθοκαμηλισμός – ήλθαν στη δημόσια συζήτηση: η ατζέντα των συζητήσεων και το εύρος των χωρικών υδάτων. Το πρώτο θέμα ανέκυψε μετά τις δηλώσεις του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν ότι «η Τουρκία επιθυμεί μια ολιστική προσέγγιση» για την επίλυση των προβλημάτων του Αιγαίου, λύση-πακέτο δηλαδή με βάση – όπως είπε – το διεθνές δίκαιο. Η αναφορά βέβαια αυτή (ολιστική λύση-πακέτο) έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη θέση της Αθήνας σύμφωνα με την οποία υπάρχει μόνο μία διαφορά προς επίλυση, η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ. Ολα τα άλλα ζητήματα που τίθενται από την Τουρκία (ορισμένα θεμιτά, άλλα εντελώς έωλα και έκνομα) δεν τα συζητάμε. Βέβαια αυτή δεν ήταν πάντοτε η ελληνική θέση. Ο Κ. Καραμανλής (πρεσβύτερος) συνήθιζε να λέγει ότι «δεν δύνασθε να αγνοήσετε την ύπαρξη ενός προβλήματος. Είσθε υποχρεωμένος να το αντιμετωπίσετε» (Βουλή των Ελλήνων, 1978). Επιπλέον σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο «μια διαφορά υφίσταται από τη στιγμή που προκύπτει διαφωνία για ένα νομικό ή πραγματικό γεγονός. Η αναγνώριση αυτών των διαφορών δεν ισοδυναμεί με αποδοχή της ουσίας των επιχειρημάτων του αντιπάλου» (Χρ. Ροζάκης).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή