Το μπαλάκι στο μέλλον

Αντιμετωπίζω με τεράστιο σεβασμό όσους ανησυχούν για την εξέλιξη των ελληνοτουρκικών και προειδοποιούν για τους κινδύνους που ελλοχεύουν όταν καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι με τους γείτονες. Αν μη τι άλλο, ανάμεσά τους υπάρχουν και πρώην πρωθυπουργοί. Μάλιστα ο ένας εξ αυτών, ο Αντώνης Σαμαράς, αρέσκεται στη χρήση του όρου «πειρατής», όταν αναφέρεται στη γείτονα. Μόνο που, ακούγοντας τις ανησυχίες τους, γεννιέται μία απλή, ανθρώπινη απορία. Δηλαδή τι ακριβώς προτείνουν; Εντάξει να μη συζητήσουμε με τους Τούρκους. Και μετά; Ποιο θα είναι το πλαίσιο των διμερών σχέσεων; Να επιστρέψουμε στο περιβάλλον έντασης, συνεχίζοντας τους αχαλίνωτους εξοπλισμούς; Προφανώς είναι και αυτή μία λύση. Δεν κάνεις τίποτα και ρίχνεις το μπαλάκι στο μέλλον. Ομως το να ισχυρίζεται ότι δεν συζητάς τίποτα όσο η Τουρκία δεν λουφάζει στη γωνιά της, είναι μία στάση που διατηρεί αποστάσεις από τη λογική και την πραγματικότητα. Και δεν γνωρίζω αν είναι ακριβώς πατριωτική μία στάση που, απλώς, αναπαράγει τα αδιέξοδα.