Από τις αρχές του αιώνα η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια νέα πρόκληση: να ανταποκριθεί σε μια εξαιρετικά περίπλοκη πολυκρίση, η οποία περιλαμβάνει ένα ευρύ σύνολο αλληλένδετων κρίσεων. Πολλές από αυτές τις κρίσεις θα μπορούσαν, από μόνες τους, να αποδειχθούν καταστροφικές, λόγω αυτοενισχυόμενων και σωρευτικών διαδικασιών, όπως τα σημεία ανατροπής της κλιματικής αλλαγής και η επίδραση του δημόσιου χρέους από χιονοστιβάδα. Για παράδειγμα, μια δημογραφική κρίση αποσταθεροποιεί το κράτος πρόνοιας, υπονομεύοντας την οικονομική ευημερία, η οποία με τη σειρά της τροφοδοτεί την κοινωνική και πολιτική αναστάτωση. Μια σημαντική και διαρκής μείωση της κοινωνικής και πολιτικής συνοχής μπορεί να συμβάλει σε άλλου είδους κρίσεις, όπως η τρέχουσα κρίση της φιλελεύθερης δημοκρατίας, ενώ παρεμποδίζει την ικανότητα των κρατών να ανταποκρίνονται σε άλλες απειλές, όπως η κλιματική αλλαγή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή