Η χθεσινή πρώτη συζήτηση πολιτικών αρχηγών στη Βουλή, μετά τις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, είχε ενδιαφέρον και εξήγαγε πολλαπλά μηνύματα με πολλούς φορείς και υποδοχείς. Τυπικά ήταν προ ημερησίας συζήτηση, κατόπιν αιτήματος του Πρωθυπουργού, για τον απολογισμό της φετινής αντιπυρικής περιόδου. Θέμα μείζον και σοβαρό που πυροδότησε αντιπαράθεση και απαντήσεις από μεριάς Μεγάρου Μαξίμου και διά στόματος του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Η Βουλή όμως χθες ήταν σαν να μην έμοιαζε με τις προηγούμενες. Και η κυβέρνηση προφανώς έχει «διαβάσει» με σοβαρότητα τη φθορά της και την απομείωση της επιδοκιμασίας των πολιτικών της. Οι πυρκαγιές είναι ακανθώδες πεδίο όπως και άλλα κοινωνικά και όχι τυχαία απασχόλησαν τη χθεσινή συνεδρίαση με μια στρατηγική από τον Μητσοτάκη που συνοψίζεται στο: τομές και αποφάσεις. Δεν εξήχθη όμως μόνον αυτό χθες ως εικόνα και μήνυμα.

Η επιλογή για παράδειγμα του Πρωθυπουργού να μη δώσει νομιμοποίηση στον Νίκο Παππά ως επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και να αποχωρήσει από την Ολομέλεια δεν ήταν απλώς ερμηνεία της δικαστικής καταδικαστικής απόφασης κατά του πρώην υπουργού των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για τις τηλεοπτικές άδειες και για παράβαση καθήκοντος. Ηταν και σαφής πολιτική επιλογή του ποιον αναγνωρίζει ως θεσμική αντιπολίτευση. Και αυτό συνδυαστικά με την επίθεση στο ΠΑΣΟΚ και στον Νίκο Ανδρουλάκη από μεριάς του Μητσοτάκη. Οι παλινωδίες χωρίς τέλος στον ΣΥΡΙΖΑ και η πλημμελής άσκηση των καθηκόντων του ως κοινοβουλευτικού κόμματος διαμορφώνουν ένα νέο τοπίο ταχύτερα από όσο ορισμένοι προσδοκούσαν ή απεύχονταν.