Με την προϋπόθεση ότι το βραβευμένο με τη Χρυσή Αρκτο στο φετινό Φεστιβάλ Βερολίνου ντοκιμαντέρ «Δαχομέη» (Dahomey, Γαλλία / Σενεγάλη, 2024) της Μάτι Ντιοπ πραγματεύεται τον επαναπατρισμό βασιλικών θησαυρών της Δαχομέης από το Παρίσι πίσω στον φυσικό τους χώρο (στην πόλη Κοτονού του σημερινού Μπενίν), η σύνδεση του όλου θέματος με την ελληνική πραγματικότητα είναι κάτι παραπάνω από προφανής. Γιατί στη θέση των θησαυρών της Δαχομέης θα μπορούσαν κάλλιστα να βρίσκονται τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, «φυλακισμένα», όπως όλοι γνωρίζουμε, για αμέτρητα πια χρόνια στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου, από τότε που ο λόρδος Ελγιν τα έκλεψε από το σπίτι τους τον 19ο αιώνα. Βέβαια, η μεγάλη επιτυχία της «Δαχομέης» είναι ότι, πέρα από την Ελλάδα, μπορεί γενικότερα να αποκτήσει τη μορφή ενός καίριου σχολίου που χωρίς καθόλου πομπώδες ύφος καταδικάζει τους κλέφτες υπερασπίζοντας την έννοια της δικαιοσύνης, της διεκδίκησης και της επιστροφής θησαυρών που εκλάπησαν με το έτσι θέλω, αφού οι χώρες στις οποίες ανήκουν οι θησαυροί βρίσκονταν στην πλευρά του αδύναμου και υπό την κατοχή αποικιοκρατικών δυνάμεων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή