Το παιδί και το κοφίνι… της κοινωνίας

Οσάκις κάποιος γονιός ισχυρίζεται ότι έχει χάσει εντελώς τον έλεγχο, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κάνει με το έφηβο παιδί του που τον κάνει ό,τι θέλει, τον ακούω με σκεπτικισμό, εφόσον το παιδί του δεν γεννήθηκε… έφηβος. Η συνήθης εξήγηση πίσω από αυτόν τον ισχυρισμό είναι πως στα προσχολικά χρόνια και στις πρώτες τάξεις της  σχολικής ηλικίας το εν λόγω παιδί δεν έμαθε μεγαλώνοντας να έχει όρια και ένα πρόγραμμα με τα ελάχιστα σχολικά καθήκοντα που όφειλε να αποδεχτεί στον ρόλο του, οπότε ασκήθηκε πρώιμα στην ανυπακοή, στην αντίδραση και στην άρνηση να τον ενσαρκώσει. Αυτό το παιδί στην εφηβεία του, δηλαδή την ηλικιακή φάση της επανάστασης και της αντιδραστικότητας, πράγματα φυσιολογικά στην εξέλιξη της ανάπτυξής του, θα προσεταιριστεί πιο ακραίες συμπεριφορές. Στο χωρισμένο ζευγάρι οι γονείς οφείλουν ομοίως και εξίσου απέναντι στο τέκνο τους μια στάση με όρια και πρόγραμμα, αλλιώς το παιδί θα μεγαλώσει προβληματικό.