Πού το πάει ο Σαμαράς

Το χάσμα βαθαίνει προοδευτικά εδώ και ενάμιση χρόνο και τα στιγμιότυπα προσέγγισης, όπως το ανοιξιάτικο τετ α τετ συνοδεία μεζέδων σε μεσσηνιακό έδαφος που ήταν και το τελευταίο «θετικό» ραντεβού, μοιάζουν πολύ μακρινά – και δύσκολο να επαναληφθούν. Οι διαμετρικά αντίθετες κατευθύνσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αντώνη Σαμαρά οδηγούν σε ρήξη χωρίς επιστροφή και αποτυπώνονται με κάθε πιθανό τρόπο: στις φαρμακερές διαρροές μέσω «συνεργατών» και «κύκλων» – ένα παιχνίδι που… ξέρει καλά η σαμαρική πλευρά και στο οποίο αντιστέκεται η μητσοτακική, προσδοκώντας επί της ουσίας ότι ο κόσμος της ΝΔ θα κάνει σχετικές συγκρίσεις. Αποτυπώνονται επίσης στις έμμεσες πλην όχι τυχαίες πρωθυπουργικές βολές προς υπεράσπιση στρατηγικών επιλογών του, στην επιλογή λέξεων με πολιτικό βάρος, στην ευθεία διαφοροποίηση του πρώην πρωθυπουργού είτε με πύρινες τοποθετήσεις (κυρίως για την εξωτερική πολιτική και τον πολιτικο-ιδεολογικό προσανατολισμό της ΝΔ) είτε με καταψηφίσεις νομοσχεδίων. Το γεγονός ότι δύο φορές σε διάστημα μιας εβδομάδας έσπασε η μητσοτακική γραμμή ότι οι «πρώην» μπορούν να τοποθετούνται «όπως εκείνοι κρίνουν» πιστοποιεί ότι έσπασε και το γυαλί. Και αυτό δυσκολεύει τους γαλάζιους να εκτιμήσουν τη συνέχεια της ανοιχτής σύγκρουσης: πότε, πώς, ποιος θα σηκώσει ξανά το γάντι;