Τα φέουδα της Αριστεράς

Είναι πολύ λυπηρό αλλά η ιστορία της ελληνικής Αριστεράς δεν είναι τόσο μια ιστορία αγώνων και θυσιών (οι μεγαλύτεροι αγώνες της ενείχαν το στοιχείο του εμφύλιου μίσους, γι’ αυτό και τις συνέπειες τις πλήρωσε όχι μόνο η Αριστερά αλλά η χώρα, όχι μόνο μια φορά). Είναι και ιστορία αλληλοφαγώματος, διασπάσεων, αλληλοκατηγοριών, ενός δικού της εμφύλιου μίσους – το οποίο επηρεάζει κυρίως τους δικούς της ανθρώπους και λιγότερο έχει αντίκτυπο στην κοινωνία. Το ενδοοικογενειακό αυτό μίσος, στο παρελθόν, υπήρξε ιδιαίτερα αιματηρό – στην Ακροναυπλία, π.χ., ή αργότερα στο Μπούλκες και σε άλλα μέρη της υπερορίας. Σήμερα, ευτυχώς, το αλληλοφάγωμα έχει μεγάλη δόση κωμικού στοιχείου, επειδή στην ουσία δεν διακυβεύονται σοβαρά πράγματα – μόνο ένας κομματικός ΑΦΜ και μια επιχορήγηση κόμματος αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάποιες καριέρες, ένα κτίριο γραφείων στην πλατεία Κουμουνδούρου («ένα κωλόσπιτο», κατά τον μακαρίτη Βαγγέλη Γιαννόπουλο) και κάποιες διαταραγμένες σχέσεις.