Σαν ακατοίκητες σκηνές θεάτρου

Πολύχρωμοι – σμαραγδένιοι, βουτηγμένοι στο λουλάκι ή κόκκινοι – ξεφλουδισμένοι, άλλοι κρατούν ακόμη ένα σκονισμένο εικονοστάσι ή μια κρεμάστρα με ένα ξεχασμένο ρούχο, κι άλλοι έχουν παραδοθεί στη βροχή και τον άνεμο που εισβάλλουν από τα ξεχαρβαλωμένα ορθάνοιχτα παραθυρόφυλλα. Τοίχοι σπιτιών που κάποτε φιλοξενούσαν πολυμελείς οικογένειες, μουσουλμάνων αρχικά κι αργότερα με την ανταλλαγή των πληθυσμών, προσφύγων, στην περιοχή της Δράμας, κοντά στην παραμεθόριο. Απομεινάρια σπιτιών που έμειναν ακατοίκητα εδώ και δεκαετίες, «θύματα» της μετανάστευσης των κατοίκων τους στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού. Τουρκόσπιτα, όπως τα λένε οι ντόπιοι, όπως τα αποκαλεί και ο δραμινός συγγραφέας Κυριάκος Συφιλτζόγλου που εδώ και 12 χρόνια ξεκίνησε να βάζει στο στόχαστρο του φωτογραφικού του φακού.