Η αλλαγή που συντελείται στον προοδευτικό χώρο δεν είναι πρωτόγνωρη στα πρόσφατα ελληνικά χρονικά: το 2012, οι διπλές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου είχαν αποτελέσει σημείο καμπής για τον ελληνικό δικομματισμό, με τον ΣΥΡΙΖΑ να υποκαθιστά το ΠΑΣΟΚ, για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση, ως βασικό προοδευτικό πόλο. Θα ήταν λάθος να θεωρήσει κάποιος ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο 2012 – το 2024 η αλλαγή δεν είναι απότομη, αλλά σταδιακή, σαν ασανσέρ που δεν ανεβαίνει αμέσως από το ισόγειο στο ρετιρέ, αλλά σταματάει στους ενδιάμεσους ορόφους. Τους μήνες που ο ΣΥΡΙΖΑ αποδομείται σε ζωντανή μετάδοση, σε έναν εσωκομματικό πόλεμο που θα σημάνει το τέλος του κόμματος (τουλάχιστον όπως το ξέρουμε), το ΠΑΣΟΚ έχει κερδίσει de facto τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χωρίς καν να έχει προηγηθεί εκλογική αναμέτρηση. Την περασμένη Τετάρτη και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχρισε τον Νίκο Ανδρουλάκη αντίπαλό του, θέτοντας το μεταξύ τους δίλημμα ως το κυρίαρχο για τις επόμενες εθνικές κάλπες.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ